opis

 „Maszyna na wiatr” jest drugą, po aeroplanie z obrazów, z cyklu „Maszyny do znikania”. „Maszyny do znikania” wyrażają relację człowieka ze środowiskiem naturalnym, jednoczesną potrzebę zmierzenia się z siłami natury oraz z pozoru przeciwstawną chęć „zniknięcia”, zdania się na łaskę nieprzewidywalnych żywiołów.

    "Maszyna na wiatr" odnosi się do przepływów powietrza w Warszawie. Podczas projektowania miast pozostawiano niezabudowane tereny zielone tzw. kliny napowietrzające. Na planie Warszawy z 1928 roku znajduje się 9 takich klinów. Obecnie niezabudowany pozostał jedynie ten przebiegający wzdłuż Wisły. Klin bródnowski natomiast w 2018 całkowicie przestał istnieć.

    Performatywny proces badania przepływu powietrza w oparciu o zaktualizowaną mapę klinów napowietrzających z 2018 roku autorstwa Patryka Grzybowskiego wraz z dokumentacją "Maszyny na wiatr" nad Wisłą zawarty został w filmie zatytułowanym " Oddechu miasta przepływność".

    Nierówny przepływ powietrza w Warszawie stanowił inspirację dla sposobu działania "Maszyny na wiatr", której kompozycja, zależnie od siły i kierunku wiatru otwiera się bądź zamyka jak oddech.

Projekt "Maszyna na wiatr" z cyklu "Maszyny do znikania" jest realizowany w ramach Programu „Mobilni w kulturze 2021” prowadzonego przez Fundację Inna Przestrzeń, organizowanego i finansowanego przez Urząd m. st. Warszawy.